F. DESCRICIÓN DA MÁQUINA DE ESCRIBIR HISTORIAS XUNTANDO AS PALABRAS DE FORMA ALEATORIA. Importancia desta máquina na construción dun hipertexto.
CAPÍTULO 3. VIAXE A LAPUTA, BALNIBARBI, LUGGNAGG, GLUBBDUBDRIB E O XAPÓN.
- Páxina 96-97: “O primeiro profesor que vin estaba nunha habitación moi grande rodeado por corenta alumnos. Despois de intercambiar saúdos, como observara que eu consideraba con atención un taboleiro que ocupaba a maior parte do longo e do ancho da habitación, dixo que quizás me asombrara de verlle entregado a un proxecto para facer progresar o coñecemento especulativo por medio de operacións prácticas e mecánicas; pero pronto comprendería o mundo a súa utilidade, e se alababa de que pensamento máis e nobre nunca nacera en cabeza humana.
Todos sabemos canto de laborioso é o método corrente para chegar a ter artes e ciencias, pois ben: grazas ao seu invento, a persoa máis ignorante, por un prezo módico e cun pequeno traballo corporal, pode escribir libros de filosofía, poesía, política, leis, matemáticas e teoloxía, sen que para nada necesite o auxilio de talento nin de estudo.
Levoume logo ao taboleiro, que rodeaban por todas partes os alumnos formando filas. Tiña vinte pes en cadro e estaba colocado en medio da habitación. A superficie estaba constituída por varios anacos de madeira do tamaño dun dedo proximamente, aínda algo maiores uns que outros. Todos estaban ensartados xuntos en alambres delgados. Estes anacos de madeira estaban por todos lados cubertos de papel pegado a eles; e sobre estes papeis aparecían escritas tódalas palabras do idioma nos seus varios modos, tempos e declinacións, pero sen orde ningún. Díxome o profesor que atendese, porque ía a ensinarme o funcionamento do aparato. Os discípulos, a unha orde súa, botaron man a uns mangos de ferro que había ao redor do borde do taboleiro, en número de corenta e, dándolles unha volta rápida, toda a disposición das palabras quedou cambiada totalmente. Mandou logo a trinta e seis dos rapaces que lesen amodo as diversas liñas tales como quedaran no taboleiro, e cando atopaban tres ou catro palabras xuntas que podían formar parte dunha sentencia dictábanas aos catro restantes, que servían de escribentes. Repetiuse o traballo tres veces ou catro, e cada unha, en virtude da disposición da máquina, as palabras mudábanse a outro sitio ao dar volta aos cadrados de madeira.
Durante seis horas diarias, dedicábanse os estudantes novos á tarefa, e o profesor amosoume varios volumes en gran folio, xa reunidos en sentencias cortadas, que pensaba enlazar, para, sacándoa delas, ofrecer ao mundo unha obra completa de tódalas ciencias e artes, a que podería mellorarse e facilitarse en gran modo co que o público crease un fondo para construír e utilizar cincocentos daqueles taboleiros en Lagado, obrigando aos directores a contribuír á obra común coas súas coleccións respectivas.
Aseguroume que dedicara a este invento toda a súa intelixencia desde a súa xuventude, e que esgotara o vocabulario completo no seu taboleiro e feito un serio cálculo da proporción xeral que nos libros existe entre o número de artigos, nomes, verbos e demais partes da oración.
Expresei o meu máis humilde recoñecemento a aquela ilustre persoa por amosarse de tal modo comunicativo e prometínlle que se algunha vez tiña a felicidade de regresar ao meu país faríalle a xustiza de proclamalo único inventor daquel aparato marabilloso, cunha forma e combinación que lle roguei que delinease nun papel. E aparecen na figura desta páxina. Díxenlle que, aínda en Europa os sabios tiñan o costume de roubarse os inventos uns aos outros, e deste modo lograban cando menos a vantaxe de que se discutise cal era o verdadeiro autor, tomaría eu tales precaucións, que el só disfrutase a honra íntegra, sen que viñera a tomalo ningún rival”.
COMENTARIO: É inxenioso a forma de construír un libro sen que a persoa que o fai teña idea de elaborar contidos con palabras. O home non ten culpa da obra que se elabora con este sistema. O importante é que haxa unha forma de conectar os grupos de palabras entre si. Ten unha coincidencia coa forma de crear un hipertexto, pero o hipertexto, aínda que sexa con formas diferentes, sempre vai a ter sentido. O taboleiro tal parece un ordenador que permite poñer imaxes, vídeo, voz, palabras a un documento, e que esta teña unha mensaxe no seu interior. Claro que aquí, a segunda parte non se cumpre.
No hay comentarios:
Publicar un comentario