Comentarios del libro "Los Viajes de Gulliver" 3

7. TEXTOS A COMENTAR

A. REFERENCIA DIRECTA AO LECTOR: En todo o libro hai 35 referencias directas ao lector. Son as que seguen.

CAPÍTULO 1. VIAXE A LILIPUT.
- Páxina 3: “Non sería oportuno, por varias razóns, molestar ao lector cos detalles das nosas aventuras naquelas aguas. Baste decirlle que na travesía das Indias Orientais fumos arroxados por unha violenta tempestade ao noroeste da terra de Van Diemen”

- Páxina 4: “O lector creerame si lle digo que este rato foi para min de gran molestia”.

-Páxina 9: “Cento cincuenta destas camas, unidas unhas con outras, daban o ancho e o longo; a cada unha se superpuxeron tres máis, e, sen embargo, pode crerme o lector se lle digo que non me preocupaba en absoluto a idea de caerme ao chan, que era de pedra pulimentada”.

-Páxina 13: “…e necesitou a opinión dalgúns dos seus sabios que tíñana próximos, opinións que foron variadas e apartadas, como o lector pode ben imaxinar sen que eu llas repita, aínda, desde logo, non puiden entendelas moi perfectamente.

- Páxina 13: “E acerca del quero, contando coa paciencia do lector, estenderme un pouco…”

- Páxina 16: “Pero como o lector pode que sinta curiosidade por ter unha idea do estilo e modo de expresión peculiar deste pobo, así como por coñecer os artigos en virtude dos que recobrei a liberdade,..”

- Páxina 17: “O lector poderá advertir que no último artigo ditado...”

- Páxina 18: “Por onde pode o lector formarse unha idea do inxenio daquel pobo, así como da prudente e exacta economía de tan gran príncipe”.

- Páxina 19: “Pero non quero anticipar ao lector máis descricións desta natureza porque resérvoas para un traballo máis serio que xa está case para entrar en prensa e que contén unha descrición xeral deste imperio desde a súa fundación...”

Páxina 23: “...,e das que fago graza aos lectores...”

Páxina 23: “Pero non quero molestar ao lector con estes detalles”.

Páxina 23: “Recordará o lector que cando firmei os artigos en virtude dos que recobrei a liberdade...”.

Páxina 30: “Pode resultar oportuno informar ao lector dunha intriga secreta que durante dous meses estivo urdíndose contra min”.

Páxina 34: “non molestarei ao lector coa relación detallada do meu recibimento nesta corte,..”.

Páxina 35: “non molestarei ao lector relatando as dificultades nas que me atopei para, con axuda de certos canaletes...”

Páxina 36: “demasiadas para que moleste agora ao lector co seu relato”.

Páxina 37: “Non molestarei ao lector coa relación detallada desta viaxe...”

CAPÍTULO 2. VIAXE A BROBDINGNAG
Páxina 55: “Quero ofrecer ao lector agora unha corta descrición deste país, en canto eu viaxei por el, que non paso de dúas mil millas en contorno de Lorbrulgrud,...”.

Páxina 73: “Xa referín ao lector que no lado da miña caixa que non tiña fiestra había dous fortes colgadeiros...”

Páxina 77: “A travesía foi moi próspera e non molestarei ao lector cun diario dela”.

Páxina 78: “aínda que o meu destino desgraciado, dispuxo de modo que ela non puido estorbalo, como verá o lector máis adiante”.

CAPÍTULO 3. VIAXE A LAPUTA, BALNIBARBI, LUGGNAGG, GLUBBDUBDRIB E O XAPÓN.
Páxina 80: “Pero ao fin de non molestar ao lector cunha relación detallada das miñas desventuras, direi só que ao quinto día cheguei á última illa que se me ofrecía á vista...”

Páxina 83: “Era preciso dar esta explicación ao lector, sen a que se vira tan desorientado coma min, para comprender o proceder destas xentes cando me conduciron polas escadas ata a parte superior da illa e de alí ao pazo...”

Páxina 103: “Sería fatigosa para o lector a referencia do gran número de xentes esclarecidas que foron chamadas para satisfacer o desexo insaciable de ver ante min o mundo nas diversas idades da antigüidade”.

Páxina 106: “...-pois supoño que non necesito dicir aos lectores que no que veño dicindo no trato no máis mínimo de mirar polo meu país-:”

Páxina 114: “O lector poderá con facilidade crer que, a causa do que acababan de mirar e oír, minguou moito o meu apetito de vivir eternamente...”

Páxina 114: “Pensei que este relato sobre os struldbrugs podía ser dalgún interese para o lector, porque me parece que se sae do acostumado; ao menos, eu non recordo ver nada semellante en ningún libro de viaxes dos que chegaron as miñas mans”.

CAPÍTULO 4. UNHA VIAXE AO PAÍS DOS HOUYHNHNMS.
Páxina 123: “Pero ao pouco tempo acomodeime mellor, como o lector verá máis adiante, ao tratar circunstancialmente o meu modo de vivir”.

Páxina 125: “Xa dixen ao lector que polas noites, cando a familia se foi á cama, era o meu costume espirme e taparme coas roupas”.

Páxina 130: “Permítome advertir ao lector que o seguinte extracto de moitas conversas que co meu amo sostiven contén un sumario dos extremos de máis consecuencia...”

Páxina 137: “Quizá o lector está a punto de marabillarse de cómo podía eu decidirme a facer unha tan franca pintura da miña propia especie entre unha raza de mortais xa demasiado posta a concebir a máis baixa opinión do xénero humano,...”

Páxina 137: “Vou ter co lector a inxenuidade de confesar que aínda había un motivo moito máis poderoso para a franqueza que puxen na miña descrición das cousas...”

Páxina 140: “Porque xa dixen ao lector en que modo fun atacado por aqueles animais odiosos a raíz da miña chegada; e despois, dúas ou tres veces estiven a punto de caer entre as súas garras, coa ocasión de andar vagando a algunha distancia sen navalla”.

Páxina 141: “Como vivín tres anos naquel país, supoño que o lector esperará que, a exemplo dos demais viaxeiros, lle de algunha noticia das maneiras e costumes dos habitantes, os que era natural que constituísen o principal obxecto do meu estudo”.

Páxina 145: “Con moito gusto, estendereime máis falando dos costumes e as virtudes deste pobo excelente; pero como intento publicar dentro de pouco un volume dedicado exclusivamente a esta materia, a el remito ao lector. E, en tanto, procederei a referir a miña catástrofe”.

COMENTARIO: O autor utiliza de forma constante unha fórmula para ter implicado ao lector na súa historia. Parece como que pretende darlle unha lección de moralidade ás persoas que están lendo, pero dun xeito que é imposible que non se sintan alleos á historia. O lector forma parte directa das catro viaxes que fai Gulliver. Son como parénteses, que rachan coa narración e introducen unha chamada de atención ao lector, explicándolle algunha cuestión que ten que ver coa historia ou o seu sentido. Semella que se non estivera o lector, para nada serviría o que está a contar.